Uczep trójlistkowy
Nazwy ludowe: czereda, dwuząb, strzałki, uczep dwuzębny.
Ang. three-lobe beggarticks; franc. bident trifoliolé; niem. Ackerzweizahn; ros. čereda trehrazdel’naja.
Roślina jednoroczna, występująca w Europie i Azji. W Polsce spotykana na terenach podmokłych, nad brzegami wód, łąkach, przy rowach.
Surowcem leczniczym jest ziele uczepu (Herba Bidentis), zawierające garbniki, flawonoidy, olejek eteryczny, związki śluzowe, gorycze, sole mineralne, kwasy organiczne, witaminę C.
Ziele uczepu działa moczopędnie i napotnie, wspomaga usuwanie z organizmu toksycznych produktów przemiany materii (oczyszcza krew), wpływa pozytywnie na skórę, a także poprawia apetyt i trawienie (obecność substancji gorzkich).
Przetwory z uczepu trójlistkowego znajdują zastosowanie w schorzeniach skórnych na tle wadliwej przemiany materii (m.in. wypryski, czyraki, trądzik młodzieńczy, zapalenie skóry), także jako środek poprawiający łaknienie. Zewnętrznie w postaci kąpieli w schorzeniach skórnych i łojotoku, szczególnie u dzieci.
Powrót
Urginia morska (Oszloch morski)
Nazwy ludowe:cebula morska, ckliwica morska, ostrawka morska, cebula psia.
Ang. sea onion, squill; franc. scille officinale; niem. Meerzwiebel; ros. morskoj luk.
Bylina, występująca na obszarach śródziemnomorskich, również uprawiana.
Surowcem zielarskim jest cebula oszlocha (Bulbus Scillae), zawierająca glikozydy nasercowe (m.in. scylaren A i proscylarydyna A), antocyjany, flawonoidy, kwas chelidonowy, olejki eteryczne. W lecznictwie wykorzystywana jest wyłącznie odmiana biała urginii, odmiana czerwona stosowana jest jako silna trutka na gryzonie.
Cebula morska wykazuje działanie nasercowe, pobudza pracę mięśnia sercowego, wzmacnia siłę skurczu mięśniówki serca, likwiduje obrzęki i zastoje żylne, ponadto działa moczopędnie.
Przetwory z oszlocha morskiego znajdują zastosowanie w przewlekłej niewydolności mięśnia sercowego, niewydolności krążenia na tle sercowym, obniżonej sprawności nerek. Glikozydy zawarte w cebuli morskiej działają silnie, ale krótkotrwale, nie kumulują się w organizmie, dlatego często zastępują leki otrzymywane z naparstnicy.
Powrót
Vilcacora (Czepota puszysta)
Nazwy ludowe: koci pazur, trzepota.
Ang. cat’s claw, hawk’s claw; franc. griffe du chat; niem. Katzenkralle; ros. kaķu nags.
Roślina pnąca (liana), pochodząca z Amazonii, występująca w Ameryce Południowej i Środkowej.
Surowcem zielarskim są kora czepoty (Cortex Uncariae tomentosae) i korzeń czepoty (Radix Uncariae tomentosae), zawierające tetracykliczne alkaloidy oksyindolowe (rychofilina) i pentacykliczne alkaloidy oksyindolowe (mitrafilina, pteropodyna), garbniki, sterole, saponiny, fenolokwasy. W handlu występują dwa chemotypy rośliny: z przewagą alkaloidów pentacyklicznych oraz z przewagą alkaloidów tetracyklicznych. Wartościowszy jest surowiec z pierwszym chemotypem.
Vilcacora działa immunostymulująco, pobudza czynność układu odpornościowego, wzmaga fagocytozę, zwiększa liczbę limfocytów T oraz komórek nieswoistej odpowiedzi immunologicznej (NK), hamuje agregację płytek krwi, stymuluje pracę układu krwiotwórczego. Ponadto wykazuje działanie uspokajające i rozluźniające na układ nerwowy.
Przetwory z kociego pazura znajdują zastosowanie w niedoborach odporności, jako środek przeciwzapalny, przeciwwirusowy (szczególnie na wirusa opryszczki i HIV), antyoksydacyjny, także w leczeniu chorób reumatycznych, chorób układu moczowego, dny moczanowej (artretyzmu), zapalenia stawów, pomocniczo w zmniejszeniu skutków ubocznych chemioterapii i radioterapii.
Powrót